Wat is een nandoe?

Een nandoe is een vogel, om precies te zijn een loopvogel. Ze zijn familie van de veel bekendere struisvogel, waar ze ook aardig wat van weghebben, al zijn nandoes wel een flink stuk kleiner. Meer dan zo'n anderhalve meter worden ze namelijk niet, terwijl een struisvogel wel twee tot bijna drie meter kan worden. In het wild leven nandoes op de pampa's van Zuid-Amerika, waar ze zich al scharrelend voeden met insecten, gras en ander plantaardig materiaal

Wie was Nanda?

De Nanda waar deze website naar is vernoemd was een witgevederde nandoe, die leefde tussen de lama's en herten op het hertenkamp in het Wilhelminaplantsoen in Enkhuizen (Noord-Holland). Hier scharrelde ze jaarrond haar kostje bijeen, kreeg ze elke dag een beker vogelvoer en heeft ze zelfs nog een paar grote gele eieren gelegd

Wat heeft Nanda met de schrijverij hier te maken?

Van oktober 2009 tot december 2011 stond er elke week een kort columnpje van mij, Dave Boots, op de Enkhuizer kabelkrant, geschreven vanuit het perspectief van Nanda. Hierin kwamen hertenkamp-gerelateerde zaken ter sprake, zoals de lama's, sneeuwval of de modder op het grote grasveld, maar ook “mensenzaken”, zoals taal en politiek. Het was het begin van mijn schrijfhobby en aangezien Nanda daarin dus een grote rol speelde draagt deze website nog altijd haar naam

Hoe kwam jij op dat hertenkamp terecht?

Alles bij elkaar ben ik zo'n 13 jaar bij het hertenkamp betrokken geweest, van augustus 2007 tot december 2020. Niet als werk, maar onder de noemer 'dagbesteding', dit vanwege mijn lichte autisme. Ik raakte er verzeild na het voltooien van een korte grafische opleiding (DTP), die achteraf gezien niet bij me paste, en omdat ik bij gebrek aan zicht op werk iets te doen moest hebben. De sfeer op het hertenkamp was echter gemoedelijk, het werk prima (lekker buiten tussen de dieren) en ook m'n “creatieve ei” kon ik er kwijt, in de vorm van informatiebordjes over de dieren, dus zodoende ben ik er uiteindelijk veel langer dan aanvankelijk gedacht gebleven. Jaren waarin ik intussen stukje bij beetje aan het schrijven raakte

Hoe is het verder met Nanda gegaan?

Nanda is begin 2012 overleden en op het hertenkampveld begraven, waar ze als het goed is nog altijd ligt. Aanvankelijk onder een zelfgemaakte grafsteen (met haar naam in zwierige letters erin gegutst), maar sinds 2019 zonder steen

En hoe ging het verder met jou op het hertenkamp?

Ik ben zoals gezegd nog jaren gebleven, maar het werd er in die jaren helaas niet beter op. Het hertenkamp werd een lokale soap, waarin zorginstellingen en de gemeente Enkhuizen steggelden over de financiën en de overnames elkaar opvolgden. Op de werkvloer gaf dit alles een hoop stress en onmacht, zeker ook bij mij. Officieel een “cliënt” had ik niets in te brengen, rigoureuze beslissingen over de dieren werden zonder enige inspraak genomen. Zo gemoedelijk als de sfeer in het begin was, en zo gelijkwaardig de omgang, zo kil en hiërarchisch werd het op het eind, nadat de boel was overgenomen door het plaatselijke milieu-educatief centrum. Alle reden, zo zou je in schrijftermen kunnen zeggen, om er een punt achter te zetten, iets dat ik eind 2020 dan ook heb gedaan

Hoe ging het verder met je schrijverij na Nanda?

Het schrijven heeft zich sinds Nanda in kleine stapjes ontwikkeld. De afgelopen jaren heb ik verschillende keren met een ingezonden brief of opiniestuk in de krant gestaan, voor het hertenkamp heb ik een jaar lang de Facebookpagina mede mogen beheren, ik heb voor IVN-Westfriesland een kleine honderd persberichten geschreven en inmiddels een paar keer met een groot artikel in Archeologie Magazine gestaan. Mijn met afstand grootste succes echter was in het najaar van 2023, toen bij uitgeverij Walburg Pers mijn eerste boek verscheen: Farao Seti I, over een van de grootste koningen van het oude Egypte

En momenteel? Waar sta je nu met schrijven?

Ik ben momenteel (november 2023) de laatste loodjes aan het leggen voor een nieuw artikel voor Archeologie Magazine, dat hoop ik ergens volgend jaar in het blad staat. Verder neem ik eind deze maand de opmaak van de nieuwsbrief voor de Westerkerk Enkhuizen weer voor mijn rekening (strikt genomen is dat geen schrijven natuurlijk, maar er staat wel een kort stukje van me in gepland) en ben ik begonnen met het eerste "leeswerk" voor wat hopelijk te zijner tijd een tweede boek wordt. Alle reden dus om deze site in de gaten te houden ;-)